Rob Kennon Architects created this contemporary residence for a client located on a site overlooking the ocean in Otways, Victoria, Australia.

It is a modular structure with local sugar gum cladding on its exterior.

Sugar Gum House by Rob Kennon Architects:

Το Σπίτι  στην άκρη  Ευθεία του

Το Sugar Gum House που σχεδόν αιωρείται πάνω από τις απόκρημνες ακτές του  Bass  είναι φτιαγμένο από μια σπονδυλωτή και επαναλαμβανόμενη δομή χάλυβα, η οποία του επιτρέπει να έχει λιγότερες επιπτώσεις στο παράκτιο τοπίο και φαινομενικά επιπλέει πάνω από αυτό. Κάθε πλέγμα τριών μέτρων είναι είτε πλήρως τζάμια ή επενδυμένα με τοπική ούλων ζάχαρη shiplap επένδυση. Η πλήρης έκταση του σπιτιού έχει παράθυρα τονίζουν προς τα βόρεια, που επιτρέπουν στο βόρειο ήλιο και να συλλάβει τις απόψεις πίσω στις υψηλές καταπράσινους λόφους.το σχέδιο ήταν να αντικαταστήσει το μικρό weatherboard παράγκα που είχε υπηρετήσει τους σημερινούς ιδιοκτήτες τόσο ευτυχισμένοι για 34 χρόνια, και ήταν το σπίτι σε μια οικογένεια με έξι παιδιά πριν από αυτό.Η καλύβα είχε κατασκευαστεί χωρίς καρφιά, χρησιμοποιώντας τις αρθρώσεις πείρο σε μια κατασκευή ξύλινων δοκών. Θα καθόταν απλά σε bluestone μπλοκ χωρίς θεμέλια, αλλά δεν είχε μετακινηθεί σε εκατό χρόνια. Η καλύβα ήταν καλά τοποθετημένος στην ξηρά πάνω από ένα ρυάκι και εκμεταλλεύτηκε φρέσκο ​​καθαρό νερό από μια κοντινή πηγή.Η καλύβα είχε μόνο δύο μικρά παράθυρα με θέα στον ωκεανό και άμεση βόρεια φως του ήλιου στους χώρους διαβίωσης. Χρησίμευε ως ένα απλό καταφύγιο από τις βαριές χειμωνιάτικες βροχές και κρύο νότια δυτικοί, και μερικές φορές ανατολικά, Η κάτοψη ήταν εσωστρεφής, τυπικό καταφύγιο νωρίς οικιστή του ενός τέλη του 1800. Ο χώρος διαβίωσης ήταν στη μέση του σπιτιού, κοινόχρηστη και συμπαγές, με το τζάκι η εστίαση. Χειμώνες δαπανήθηκαν συσσώρευσε γύρω από την αναποτελεσματική πυρκαγιά που αντισταθμίζεται με γοητεία. οι άνεμοι.  Καλοκαίρια είχαν δαπανηθεί για το νότιο προσανατολισμό βεράντα προστατεύεται από την περιστασιακή ζεστό βόρεια χερσαία αιολική ενέργεια. Ζώντας στην καλύβα ήταν ίσως λίγο καλύτερα από ό, τι κάμπινγκ. Ωστόσο, όπως ήταν η ισχυρή ιστορία και τη γοητεία του τόπου που δεν ήταν μέχρι το θάμνο καθρέφτη μεγάλωσε μέσα από την αρχαία καμινάδα τούβλο, το οποίο στη συνέχεια έπεσκάτω, ότι οι ιδιοκτήτες τελικά αποφάσισαν να ξαναχτίσουν.

Σε αντίθεση με την παλιά παράγκα, το σπίτι έχει μια συνειδητά έξω επικεντρωθεί δίνοντας στους ιδιοκτήτες μια ισχυρή σύνδεση με το συνεχώς μεταβαλλόμενο θαλασσινό τοπίο και το τοπίο. Ημέρες μπορούν να αποσβεστούν μακριά μαγείρεμα και διασκεδαστικό στο σπίτι, όλο αυτό το διάστημα να είναι σε θέση να συνεχίσει να μαγευτεί από την τεράστια δύναμη των κυμάτων, τόσο κοντά. Το νέο σπίτι εξακολουθεί να είναι το μεγάλο καταφύγιο μετά από μια δύσκολη γεωργία ημέρες, αλλά σε ένα πολύ διαφορετικό και πιο θεαματικό τρόπο.

The brief for the project was to replace the small weatherboard shack that had served the current owners so happily for 34 years, and been home to a family with six children before that.

The shack had been built without nails, using dowel joints in a timber beam construction. It sat simply on bluestone blocks without any foundations, but had not moved in one hundred years.

The shack was well sited on dry land above a creek and took advantage of fresh clean water from a nearby spring.  The shack had only two small windows facing the ocean and no direct north sunlight into the living spaces.

It served as a simple shelter from the heavy winter rains and cold south westerly, and sometimes easterly, winds.

The floor plan was inward looking, typical of a late 1800’s early settler’s refuge. The living space was in the middle of the house, communal and compact, with the fireplace the focus.  Winters were spent huddled around the inefficient fire which compensated with charm. 

Summers were spent on the south facing verandah protected from the occasional hot north overland wind.

Living in the shack was perhaps little better than camping.  However, such was the strong history and charm of the place that it was not until the mirror bush grew through the ancient brick chimney, which then fell down, that the owners finally decided to rebuild.

Accordingly the brief for the design of the new house was to enhance the daily experience of this unique site, perched meters from thundering waves, overlooking white sandy beaches to the south, and lush green hillsides scattered with cattle and sheep to the north.

In addition the design had to protect the house from the renowned ‘Apollo Bay Howlin’ Wind’ and relentless winter rain, but at the same time keep the house cool, all summer long. The house also did not want to overbear the landscape, nor disrupt the steep natural beauty and contours of the land.

The old pre-solar house was, nevertheless, particularly well sited.  After much debate on alternative locations the decision was made to rebuild in exactly the same position.

The design of the new house comprises two pavilions, one sleeping and one living. The house, which is made to cater for a broad range of visitors, comprises an open plan kitchen, living and dining area, three identical bedrooms with a shared bathroom, master bedroom with an ensuite and walk in robe. 

There is a separate powder room, laundry and mudroom. To the east of the living pavilion and adjoining the kitchen is a deck which captures the eastern morning sun, ocean views, and provides protection from the north winds in summer.

To the west of the sleeping pavilion is the deck through which one enters the house, sheltered from ocean winds and bathed in northern sunlight, with views both up to the contoured green hills, and sheltered views to the ocean through the heavily glazed living pavilion.

The house is made of a modular and repetitious steel structure which allows it to have less impact on the coastal landscape and seemingly float above it. Each three meter grid is either fully glazed or clad in local sugar gum shiplap cladding. The full extent of the house has highlight windows to the north which let in northern sun and capture views back up to the high green hills.

The low maintenance steel, glass and sugar gum design is primarily driven by the demand of the site and aims to be neutral and at ease in its context.

In summer the house is protected from the north sun by a large cantilevered eve. In winter, the house is warm with the large double glazed windows effectively acting as heaters into the entire living pavilion and four bedrooms facing north. The very efficient French Philippe Chemise fireplace is still the conversation point at night.

Unlike the old shack, the house has a consciously outward focus giving the owners a strong connection to the constantly changing seascape and landscape. Days can be whittled away cooking and entertaining at the house, all the while being able to remain enchanted by the massive power of the waves, so close by.

The new house is still the great refuge after a hard days farming, but in a very different, and more spectacular way.”

Photos by: Derek Swalwell and Courtesy of Rob Kennon Architects

  Βίλλα ΡΕ είναι μια ιδιωτική κατοικία που βρίσκεται σε Tapalpa, Jalisco , Μεξικό, σχεδιασμένη από τον Andrés Escobar Taller Arquitectónica το 2013.

                             PE από τον Andrés Escobar Taller Arquitectónica:

"Η βίλα  ΡΕ είναι ένα έργο που στηρίζεται στην ιδέα ότι δύο οικογένειες  μοιράζονται ένα σπίτι. Κάθε οικογένεια έχει τη δική της ιδιωτική περιοχή, αλλά  μοιράζεται τις κοινωνικές περιοχές του σπιτιού (τραπεζαρία, σαλόνι, κλπ) .

Το έργο βρίσκεται στο δάσος του Tapalpa οροσειρά (Sierra) στο Jalisco, Μεξικό. Ο προσανατολισμός του  επιτρέπει τη θέα νοτιοδυτικά προς τα βουνά και ένα μεγάλο δάσος .

Η μορφολογία του εδάφους καθώς και τα πολλά δέντρα που περιβάλλουν το ακίνητο ήταν μια μεγάλη πρόκληση για την ομάδα σχεδιασμού, που έλαβε την απόφαση να διατηρήσει όλα τα δέντρα και να τονίσει τη φυσική κλίση. Αυτό επέτρεψε να τοποθετηθούν τα ιδιωτικά δωμάτια στον δεύτερο όροφο, καθώς και την πρόσβαση απο τους κοινόχρηστους χώρους- που βρίσκονται  στο ισόγειο- στους κήπους.Εντός του εκταρίων υπάρχει ένα μικρό περίπτερο για τους επισκέπτες δίπλα στο κεντρικό σπίτι.

Το σύνολο του ισογείου είναι ντυμένο με πέτρα λατομείου , το υλικό έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και έχει λάβει διάφορα χρώματα και υφές. Αυτή η πέτρα υποστηρίζει μια δομή χάλυβα που υποστηρίζει το τελευταίο όροφο, ο οποίος είναι κατασκευασμένος από κλίνκερ και δεν έχει δομικά στοιχεία.

Φωτογραφίες από: Lorena Darquea

  Η ομάδα Design3  δημιούργησε ένα διαμέρισμα   που προορίζεται για ένα νεαρό άνδρα.Το διαμέρισμα βρίσκεται στη Μόσχα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Photos courtesy of Design3

Φωτεινή Παπακωστοπούλου

zontanevotospitimou.com / home dsgn