Στην άκρη του ακρωτηρίου Ταίναρο της νότιας Πελοποννήσου,oι αρχιτέκτονες του έργου Κώστας Ζούβελος και Κασσιανή Θεοδωρακάκου μετατρέπουν ένα παλιό πύργο σε γοητευτικό ξενώνα.Ο οχυρωματικός πύργος που χτίστηκε αρχικά για να ελέγχουν και να υπερασπίζονται την ύπαιθρο, σήμερα προσφέρει θέα στη θάλασσα και την ενδοχώρα, άνεση και σύγχρονη αισθητική ενώ παράλληλα διατηρεί τον ιστορικό του χαρακτήρα.
Οι πύργοι,τα επιβλητικά,στενά και ψηλά πρίσματα, είναι η πιο επίμονη και απόλυτη έκφραση κτιρίου στη Μάνη. Στήθηκαν στις παρυφές των οικισμών για να υπερασπιστούν ή να επεκτείνουν την ιδιοκτησία γης,να ελέγχουν, να αποκλείσουν ή να διώξουν τους αντιπάλους, αλλά και να μεταφέρoυν την πίεση από τον κεντρικό οικισμό σε νέα εδάφη.Οι παλιότεροι πύργοι ήταν χτισμένοι με ξερολιθιά, χωρίς κονίαμα, αλλά δεν είχαν μεγάλη αντοχή κι οι σεισμοί συχνά τους κατάστρεφαν. Οι νεώτεροι όμως, από το 18ο αι. κι έπειτα, είναι χτισμένοι με ασβεστοκονίαμα κι είναι πολύ ανθεκτικότεροι, και οι γωνίες τους είναι προσεκτικά κατασκευασμένες με μεγάλα αγκωνάρια.
Φωτογραφίες: G. Meitner
Βάθεια,και έχει μετατραπεί σε ένα μικρό ξενώνα .
του πύργου δίνει την εντύπωση ενός κτιρίου που προκύπτει από το βράχο, πάνω στον οποίο στηρίζεται. Η αποκατάσταση εσωτερικά και εξωτερικά έγινε με πραγματικό "κουρασάνι" ή Ρωμαϊκό κονίαμα (acombination Θηραϊκών εδάφους, κεραμική σκόνη, ασβέστη και μια ειδικής απόχρωσης ποταμίσιας άμμου) και ελάχιστη ποσότητα τσιμέντου, η οποία ενισχύει τη στατική επάρκεια και εξασφαλίζει την ανθεκτικότητα.Κατά την μετατροπή του πύργου σε ξενώνα έπρεπε να ξεπεράστούν σημαντικές δυσκολίες. Ο λόγος ήταν η ανάγκη για υψηλό βαθμό προσαρμογής στις ιδιαιτερότητες της αρχιτεκτονικής του τόπου και την ίδια στιγμή η ζήτηση σε δωμάτια με μοντέρνα αισθητική αντίληψη.
Ψηλός και στενός, αναπτύσεται σε τέσσερις όροφους με σχετικά περιορισμένους εσωτερικούς χώρους ,προσφέρει τρία υπνοδωμάτια,
κοινόχρηστη κουζίνα για πρωινό και χώρο υποδοχής που οργανώνονται κατά μήκος κατακόρυφου άξονα, επιτρέποντας στους επισκέπτες να έχουν τη μοναδική εμπειρία της μετακίνησης μέσω στενών ανοιγμάτων ("καταρράκτες"), ξύλινες σκάλες ή βράχους που προεξέχουν από τους τοίχους και καμάρες («βήματα»).Επίσης έπρεπε να εξασφαλιστεί η ελάχιστη παρεμβολή και στο σχηματισμό των εξωτερικών χώρων, η προσθήκη της πισίνας προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος που σέβεται την τοπογραφία του τοπίου, με αποτέλεσμα ένα ακόμη πιό ενοποιημένο σύνολο του χώρου με το κτίριο με ένταση και χαρακτήρα.
Συνολική Βαθμολογία (ίση βραβείο), το 100%
