Τραπεζάκια έξω
Μεσούντος του καλοκαιριού και τα τραπεζοκαθίσματα σε πλήρη ανάπτυξη απλώνονται και καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο τους ελάχιστους εναπομείναντες κοινόχρηστους χώρους.Περπατώντας ή καλύτερα προσπαθώντας να πάω πεζή σε διάφορα σημεία της πόλης για τις καθημερινές δουλειές καταλήγω να σπρώχνω καρέκλες ,να ζητάω συγγνώμη απο τους θαμώνες των καταστημάτων,να αντιμετωπίζω τα βλοσυρά βλέμματα κάποιων που ενοχλούνται γιατί τους ξεβολεύω,και άλλοτε επειδή αντικείμενα αραδιασμένα κλείνουν το πεζοδρόμιο να περπατάω στο δρόμο ανάμεσα στα αυτοκίνητα .
Παραδίδομαι σε σκέψεις.Τι σημαίνει πεζοδρόμιο,ποιός ο λόγος κατασκευής του ,από ποιούς και πως πρέπει να χρησιμοποιείται....Η λέξη πεζοδρόμιο ετυμολογικά προέρχεται από τις λέξεις πεζός+δρόμος με άλλα λόγια δρόμος για τους πεζούς,για να κινούνται με ασφάλεια οι μαμάδες με τα καροτσάκια και τα παιδιά τους,οι εργαζόμενοι που πάνε στις δουλειές τους,οι γέροι με το μπαστούνι.Όλα αυτά θεωρητικά γιατι στην πράξη τα πεζοδρόμια σήμερα είναι η προέκταση των παντός φύσεως καταστημάτων άλλοτε καλύπτοντας την έλλειψη χώρου της αίθουσας και άλλοτε την έλλειψη αποθηκευτικών χώρων.Έτσι έχουμε :
Πεζοδρόμια που μετατράπηκαν σε μανάβικα,ζαχαροπλαστεία,ψησταριές,μπάρ,αποθήκες,parking...χρήσεις που απέχουν πολύ απο την έννοια του πεζοδρομίου.Χρήσεις που ο κοινός παρανομαστής είναι το κέρδος.Αργά,σταθερά αλλά μεθοδευμένα το επίπεδο της ζωης μας υποκύπτει στις υπαγορεύσεις του κέρδους.Οι λίγοι κοινόχρηστοι χώροι ,που ξέφυγαν απο την οργή του τσιμέντου,καταπατούνται πρός όφελος κάποιων υποβιβάζοντας το επίπεδο ζωής μας.Κι εμείς, θεατές της αυθαιρεσίας που συντελείται,παρακολουθούμε άλλοτε αποστασιωποιημένοι και άλλοτε αδιάφοροι προσπερνούμε χωρίς καν να κοιτάζουμε.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να κατασκευάσουμε μικρής έκτασης αξιοπρεπή πεζοδρόμια για την αναβάθμιση του επιπέδου της καθημερινότητας των κατοίκων της πόλης για να τα παραδώσουμε τελικά άνευ όρων πρός εκμετάλευση στα κάθε τύπου οχήματα-ι.χ. αυτοκίνητα,μηχανάκια,ποδήλατα-και τραπεζάκια. Ίσως είμαστε συγκεντρωμένοι στα πολύ σοβαρά και μεγάλα που συμβαίνουν αυτή την εποχή στη χώρα μας-παραλίες,ακτές ,ΔΕΗ,διαθεσιμότητες...-και δεν μας απομένει χώρος και χρόνος ή μας φαίνεται άνευ σημασίας η ενασχόληση μας με αυτό που συμβαίνει δίπλα μας,στη γειτονιά μας.Ίσως κάποια στιγμή να καταλάβουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων για να συνεχίσουμε να αναπνέουμε.
Ως τότε δεν έχω παρά να ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει.